Pajìsi meu, portàvi primèra quand’i frutti si fìciaru matùri
pe fatìga, ngegnu e gran mastrìa, ad attru vitti linchjra li sporti.
mo restàsti annegàtu nta lumèra Tu avìsti lu vantu, attru lu nuri,
ca mandàsti i figghj ahr­ ­ ­ !a stranìa. tu l’addùri do ciuri attru a ricchìzza,
’Sti figghjòli tu i vitti nescìra, e lu risu toi d’amàru ebba sapùri,
rosi e gigghj vidìsti sbuttunàra, pe curpa ’e cu’ tena la capìzza..
sempa cchjù ricchi ’e tantu sapìra, Penzi notta e jornu ’sti figghjòli
’e garbu, ’virtù e de moràla. chi do ritòrnu non cèrcanu la via,
A pocu a pocu li vitti partìra, para ca nci mìsaru i tagghjòli,
cu cuntègnu trattìnni lu chjantu, para ca nci ligàru a fatturìa:
cu a spirànza u m’i vidi venìra nci fìciaru mu pèrdanu l’amùri,
cu tantu nuri e mu ti fai vantu. e tu perdìsti a fidi e hr!a spirànza,
Chi allegrìa, chi festa chihr!u misi, e non ha’ forza u preghi cchjù u Signùri
chi tornavan’u ti fannu nu salùtu, pe lu ritòrnu de la figghjolànza.
ahr!a marìna, ahr!a muntàgna, ahr!u pajìsi,

Tota Gallelli * Docente di Scuola elementare in pensione